مهارت های زندگی بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی
سازمان بهداشت جهانی تعریف مهارتهای زندگی را به صورت زیر ارائه میدهد:
مهارتهای روانی – اجتماعی که به ما کمک میکنند با نیازها و چالشهای زندگی روزمره بهتر کنار بیاییم.
سازمان بهداشت جهانی تعریف مهارتهای زندگی را به صورت زیر ارائه میدهد:
مهارتهای روانی – اجتماعی که به ما کمک میکنند با نیازها و چالشهای زندگی روزمره بهتر کنار بیاییم.
در هر کشوری به تناسب نیاز های فردی، اجتماعی و کاری، جدا از دروس اکادمیک مصوب، دولت دانش آموزان را مجبور به خواندن برخی دروس اختیاری در مقاطع دبیرستان و دانشگاه میکند. اما برخی دروس هستند که اغلب در هیچ کشوری تدریس نمی شوند و یا اگر بشوند به نحو احسن نخواهد بود. نه مهارت مهمی که به جد در زندگی روزمره همه مردم جهان کاربرد دارند عبارتند از:
علوم کامپیوتر، مهارت های خواندن، تکنیک های مدیریت زمان، آموزش جستجو برای یافتن شغل، مدیریت داشته های مالی، مهارت زنده ماندن در شرایط سخت، مهارت مباحثه و فن بیان، مهارت ذفاع شخصی اولیه، و مهارت حفظ سلامت روان
دکتر محمدصادق فربد، جامعه شناس معتقد است:
ارتقای مهارت ها، توانایی ها و قابلیت های فردی دانش آموزان از طریق تحکم و فرمانبرداری امکان پذیر نیست،
بلکه تنها از طریق ارتباط تعاملی است که مهارت ها تقویت می شود.
روی دیگر ارتباطات تعاملی میان معلمان و دانش آموزان در محتوا و برنامه کتب درسی نمایان می شود.
بر اساس پیشنهاد سازمان بهداشت جهانی، سه شیوه برای توسعه و بهبود مهارتهای زندگی وجود دارد که هر یک از ما بسته به اینکه به موقعیت و جایگاه خود و نیز اینکه به صورت فردی یا سازمانی اقدام میکنیم، میتوانیم این شیوهها را برای بهبود جامعه خود به کار بگیریم:
کارگاه آموزشی
آموزش در عمل
آموزش افراد آسیب پذیر
شخصی که از مهارت های زندگی در مراوده و ارتباط با دیگران کمک می گیرد به احراز موفقیت هایی چون: افزایش قدرت تحمّل نسبت به نظرات مختلف و احساس امنیت نسبت به گفتار دیگران برداشت واقع بینانه از جهان و...، نایل خواهد شد؛ هم چنین مهارت های زندگی اثر مناسبی در جهت کاهش آسیب های فردی و اجتماعی خواهند داشت و با ایجاد نگرش اصولی و علمی در انتخاب بهترین شیوه در انجام بهینه ی هر فعّالیت نقش مؤثّر خود را اثبات خواهد نمود.
مهارت های زندگی رفتارهایی هستند که برای آشنایی افراد با راه های درست معاشرت با خود، دیگران و افزایش توانایی های روانی، اجتماعی و دینی افراد متناسب با فرهنگ جامعه شان آموزش داده می شوند که در دنیای پیشرفته و پیچیده ی کنونی، چگونه زندگی نمایند تا آسیب پذیری کمتری داشته باشند و در رقابت های اجتماعی همیشه بازنده نباشند؛ چگونه خطرات را از خود دور سازند و در مورد توانمندی های خود به باورهای پایداری برسند.
بهترین زمان برای یادگیری این امور در سنین مدرسه میباشد.