مهارت های زندگی بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی
سازمان بهداشت جهانی تعریف مهارتهای زندگی را به صورت زیر ارائه میدهد:
مهارتهای روانی – اجتماعی که به ما کمک میکنند با نیازها و چالشهای زندگی روزمره بهتر کنار بیاییم.
سازمان بهداشت جهانی تعریف مهارتهای زندگی را به صورت زیر ارائه میدهد:
مهارتهای روانی – اجتماعی که به ما کمک میکنند با نیازها و چالشهای زندگی روزمره بهتر کنار بیاییم.
در هر کشوری به تناسب نیاز های فردی، اجتماعی و کاری، جدا از دروس اکادمیک مصوب، دولت دانش آموزان را مجبور به خواندن برخی دروس اختیاری در مقاطع دبیرستان و دانشگاه میکند. اما برخی دروس هستند که اغلب در هیچ کشوری تدریس نمی شوند و یا اگر بشوند به نحو احسن نخواهد بود. نه مهارت مهمی که به جد در زندگی روزمره همه مردم جهان کاربرد دارند عبارتند از:
علوم کامپیوتر، مهارت های خواندن، تکنیک های مدیریت زمان، آموزش جستجو برای یافتن شغل، مدیریت داشته های مالی، مهارت زنده ماندن در شرایط سخت، مهارت مباحثه و فن بیان، مهارت ذفاع شخصی اولیه، و مهارت حفظ سلامت روان
دکتر محمدصادق فربد، جامعه شناس معتقد است:
ارتقای مهارت ها، توانایی ها و قابلیت های فردی دانش آموزان از طریق تحکم و فرمانبرداری امکان پذیر نیست،
بلکه تنها از طریق ارتباط تعاملی است که مهارت ها تقویت می شود.
روی دیگر ارتباطات تعاملی میان معلمان و دانش آموزان در محتوا و برنامه کتب درسی نمایان می شود.
مدارس ما از نظر آموزش مهارتهای اساسی زندگی،اجتماعی و تخصصی، وضعیت مطلوبی ندارند.در حال حاضر کمترین توجه و تمرکز مدارس بر آموزش مهارت است. دانش آموزی که در سن ۶ یا ۷ سالگی وارد پیش دبستانی و مدرسه می شود. بعد از شش سال دوره ی ابتدایی و دو دوره ی سه ساله متوسط، باید از نظر یادگیری مهارتهای زندگی -اجتماعی و حتی مهارتهای تخصصی در حد مطلوب و قابل قبولی باشد. اما متاسفانه فارغ التحصیلان دبیرستانی ما با کمترین مهارتهای مورد نیاز با انباشتی از اطلاعات بدرد نخور مدرسه را تمام می کنند . گروهی وارد دانشگاههای مختلف می شوند و مابقی نیز به سمت بازار کار می روند. مدارس ما مدارس دانش محور هستند نه مهارت محور!
مهارت های زندگی رفتارهایی هستند که برای آشنایی افراد با راه های درست معاشرت با خود، دیگران و افزایش توانایی های روانی، اجتماعی و دینی افراد متناسب با فرهنگ جامعه شان آموزش داده می شوند که در دنیای پیشرفته و پیچیده ی کنونی، چگونه زندگی نمایند تا آسیب پذیری کمتری داشته باشند و در رقابت های اجتماعی همیشه بازنده نباشند؛ چگونه خطرات را از خود دور سازند و در مورد توانمندی های خود به باورهای پایداری برسند.
بهترین زمان برای یادگیری این امور در سنین مدرسه میباشد.